ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ اﺿﻄﺮاب ﻣﺮگ در ﺳﺎل ١٩٧٠ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻤﭙﻠﺮ ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﺪ. اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺑﺮاي اﻧﺪازﮔﯿﺮه اﺿﻄﺮاب ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺮگ ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎرﺑﺮد را در ﻧﻮع ﺧﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎم ﯾﮏ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺧﻮداﺟﺮا ﻣﺘﺸﮑﻞ از ١٥ ﺳﻮال ﺻﺤﯿﺢ - ﻏﻠﻂ اﺳﺖ. رﺟﺒﯽ و ﺑﺤﺮاﻧﯽ (١٣٨٠) اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ را ﻣﺠﺪداً در اﯾﺮان ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار دادﻧﺪ. آنﻫﺎ ﺳﻮال ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ را ﻓﺎﻗﺪ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي رواﻧﺴﻨﺠﯽ ﺗﺸﺨﯿﺺ داده و ﺣﺬف ﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﺎ اﺳﺘﻨﺎد ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮاﻧﯽ ﮐﻪ در اﯾﺮان ﻗﺼﺪ اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ را دارﻧﺪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺣﺬف ﺳﻮال ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ از ﻧﺴﺨﻪ ١٤ ﺳﻮاﻟﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺮرﺳﯽﻫﺎي ﺑﻪﻋﻤﻞ آﻣﺪه ﭘﯿﺮاﻣﻮن اﻋﺘﺒﺎر ﻣﻘﯿﺎس اﺿﻄﺮاب ﻣﺮگ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻘﯿﺎس از اﻋﺘﺒﺎر ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻟﯽ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. ﺗﻤﭙﻠﺮ (١٩٧٠)، ﺿﺮﯾﺐ ﺑﺎزآزﻣﺎﯾﯽ اﯾﻦ ﻣﻘﯿﺎس را ٠/٨٣ ﺑﻪ دﺳﺖ آورده اﺳﺖ و رواﯾﯽ آن را در ﺣﺪ ﻣﻄﻠﻮب ﮔﺰارش ﻧﻤﻮد. ﮐﻮﻧﺘﯽ وﯾﻨﺮ و ﭘﻼﭼﯿﻨﮏ (١٩٨٢)، اﻋﺘﺒﺎر ﺗﻨﺼﯿﻒ ﻣﻘﯿﺎس اﺿﻄﺮاب ﻣﺮگ را ٠/٧٦ و ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﻫﺮ ﺳﻮال ﺑﺎ ﻧﻤﺮه ﮐﻞ را از ٠/٣٠ ﺗﺎ ٠/٧٤ ﺑﺎ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ٠/٥١ ﺑﺮاي اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﺨﻮرده و ٠/٤٤ ﺑﺮاي ﮔﺮوه داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﮔﺰارش ﮐﺮدهاﻧﺪ. در ﭘﮋوﻫﺶ رﺟﺒﯽ و ﺑﺤﺮاﻧﯽ (١٣٨٠) ﺿﺮﯾﺐ اﻋﺘﺒﺎر دوﻧﯿﻤﻪﺳﺎزي ﻣﻘﯿﺎس اﺿﻄﺮاب ﻣﺮگ ﺑﻌﺪ از اﻋﻤﺎل ﻓﺮﻣﻮل ﺗﺼﺤﯿﺢ ﺷﺪه اﺳﭙﺮﻣﻦ ﺑﺮوان ﻣﻌﺎدل ٠/٦٢ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻫﻤﺴﺎﻧﯽ دروﻧﯽ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺿﺮﯾﺐ آﻟﻔﺎي ﮐﺮوﻧﺒﺎخ ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺪار اﯾﻦ ﺿﺮاﯾﺐ ﺑﺮاي ﮐﻞ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻣﻌﺎدل ٠/٧٣ ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪ. ﻋﻼوه ﺑﺮاي اﯾﻦ، ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺳﻮاﻻت ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ و ﺑﺎ ﻧﻤﺮه ﮐﻞ ﻧﯿﺰ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺳﻮال ١٥ ﻣﺎﺑﻘﯽ ﺳﻮاﻻت ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﻣﻌﻨﺎداري ﺑﺎ ﻧﻤﺮه ﮐﻞ داﺷﺘﻨﺪ. داﻣﻨﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﯿﻦ ٠/٢٧ ﺗﺎ ٠/٦١ ﻣﺘﻐﯿﺮ ﺑﻮد.
